Róże Żywego Różańca

Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca”. (Jan Paweł II)

Od połowy XIX wieku najbardziej popularną różańcową wspólnotę modlitewną stanowi Stowarzyszenie Żywego Różańca , założone przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826. “Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później “żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązuje się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nie odmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a jedynie utratę zasługi.

Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dziełu Pauliny Jaricot udzieliło poparcia wielu biskupów oraz ojciec generał Zakonu Dominikanów, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Papież Grzegorz XVI wydał “breve” aprobujące stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała: “Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (…) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra”. Kilka lat później dodała: “Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata”. Papież Leon XIII w “breve” z 13 czerwca 1881 roku napisał m.in. “Paulinie Jaricot … zawdzięczamy szczęśliwy pomysł rozdzielenia wśród piętnastu osób piętnastu dziesiątków Różańca. W ten sposób … cudownie rozpowszechniła i uczyniła nieustanną modlitwę do Matki Bożej”. Gdy kilkadziesiąt lat później powstały Papieskie Dzieła Misyjne, Żywy Różaniec w naturalny sposób stał się ich wiernym współpracownikiem.

Rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym “Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca (czas od października 2002 do października 2003 roku). Ojciec Święty wprowadził nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, “aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, to znaczy że Róży musi należeć 20 osób.

I. Do czego zobowiązują się członkowie Żywego Różańca:

1. Pragną żyć według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Z tego powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii.
2. Pragną żyć wiarą, nadzieją i miłością, należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga ludzi.

II. Przyjęcie do Róży Żywego Różańca

1. Żywy Różaniec składa się z “Żywych Róż”. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec – dwadzieścia tajemnic. Jest to “wieniec różany” składany u stóp Królowej. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się u Ks. Opiekuna, którym jest Ks. Proboszcz K. Kozyra.
2. W parafii prowadzona jest Księga Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko. Na czele Róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Róża obiera sobie Patrona, od którego bierze nazwę.

III. Zmiana Tajemnic Różańcowych

1. Raz w miesiącu członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych.
2. Zmiana tajemnic w kościele następuje w I niedzielę każdego miesiąca  po Mszy św. o godz. 6:00 i zawsze wcześniej jest ogłaszana w informacjach duszpasterskich Przewodniczy jej ksiądz delegowany przez ks. proboszcza, który w słowie zachęca do życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną intencję, błogosławi tajemnice przyniesione przez zelatorów, odmawia jeden dziesiątek Różańca i kończy nabożeństwo pieśnią maryjną.

IV. Obowiązki Członków Róż Żywego Różańca:

1. Najważniejszym obowiązkiem jest odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.
2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.
3. Częste przystępowanie do Sakramentów św. Spowiedź i Komunia św.
4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy

Róże Żywego Różańca w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Tarnowie Parafia pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego w Tarnowie została powołana do istnienia 16.11.1982 r. dekretem ks. bpa. Ordynariusza Jerzego Ablewicza. Powstała z części parafii katedralnej oraz z części parafii św. Rodziny. Na początku wierni należący do nowej parafii, nie mając kościoła ani kaplicy, w dalszym ciągu uczęszczali do swoich dawnych parafii. Dopiero w czerwcu 1983 r., Bp. Ordynariusz przydzielił do pomocy pierwszemu proboszczowi ks. K. Kozyrze dwóch kapłanów i wtedy zaczęto przygotowania do rozpoczęcia odprawiania Mszy św., oraz nabożeństw w miejscu przeznaczonym na budowę nowego Kościoła.

Dnia 16 lipca 1983 r., Kardynał, Prymas Polski Józef Glemp, przy udziale Ks. Bpa. Ordynariusza i kapłanów tarnowskich parafii, dokonał poświęcenia placu pod budowę nowej świątyni. Ołtarz polowy zbudowany na tę uroczystość stał się tymczasową kaplicą, gdzie w każdą niedzielę odprawiono już Msze święte. Kaplica pw. Miłosierdzia Bożego, której budowę rozpoczęto 1 czerwca 1983r, została poświęcona przez Ks. Bpa. Ordynariusza we wrześniu tegoż roku i od tej pory codziennie w parafii zaczęto odprawiać Msze św.

Od chwili rozpoczęcia odprawiania Mszy świętych przy ołtarzu polowym zaczęto organizować grupy młodzieżowe, ministrantów, lektorów, jak również Róże Żywego Różańca. Już w sierpniu powstały pierwsze Róże Żywego Różańca. Jej członkinie to głównie osoby, które należały dotąd do Róż Żywego Różańca w parafii katedralnej, a także u księży Misjonarzy. Z czasem i inne osoby zgłaszały chęć należenia do Róż Żywego Różańca. W roku 1984 istniało już 9 Róż Żywego Różańca kobiet i 2 Róże Mężczyzn. W każdą drugą niedzielę miesiąca odbywa się spotkanie Róż Żywego Różańca w kaplicy, gdzie członkinie tych Róż miały krótkie nabożeństwo różańcowe z homilią, podawane były aktualne informacje odnośnie nabożeństw oraz zmiana tajemnic różańcowych.

Odmawianie modlitwy różańcowej to główny cel istnienia Róż. Celem następnym jest szerzenie kultu Matki Bożej, dlatego co niedzielę i we wszystkie uroczystości i święta maryjne śpiewają Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP. Jednym z przejawów szerzenia kultu jest Najśw. Sakramentu jest to, że każda Róża godzinę czasu poświęca na adorację Pana Jezusa w pierwsze piątki miesiąca, asysta ze świecami podczas procesji eucharystycznych, zamawianie Mszy świętych za zmarłych i w intencji żywych. Członkinie Róż Żywego Różańca od początku włączyły się także aktywnie w prace na rzecz budowy kaplicy i kościoła oraz w sprzątanie kaplicy, dbanie o czystości i piękno przed kaplicą i kościołem.

Na dzień 25 lutego 2005 roku istniało  w naszej parafii 18 Róż Kobiet i 14 Róż Mężczyzn. Liczba ta autrzymuje się aż po dzień dzisiejszy.

Różaniec to skarb, który odkryć trzeba na nowo – powiedział Papież Polak. Zachęcamy więc do tej tak prostej a tak bogatej modlitwy. Mamy nadzieję, że dzieło różańcowej modlitwy będzie rosło w naszej parafii w coraz większą liczbę róż.